สอ ๑ หมายถึง ว. ขาว เช่น ดินสอพอง. (เทียบเขมร ส ว่า ขาว).
ก. นําปูนสอมาเชื่อมอิฐหรือหินให้ติดกัน.
ว. ประดังกัน เช่น วิ่งสอกันมารับหน้า, หลั่งออกมาออ ในคำว่าน้ำลายสอ.
น. คอ. (ข.).
น. โกฐสอ. (ดู โกฐสอ ที่ โกฐ).
ก. แสดงให้รู้เป็นนัย ๆ (ส่วนมากใช้ไปในทางที่ไม่ดี) เช่นสำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล ส่อเจตนาทุจริต ส่อพิรุธ;(โบ) ฟ้อง.
ก. อาการที่พูดยุยงให้ผู้อื่นแตกแยกกัน.
น. จํานวนหนึ่งบวกหนึ่ง; เดือน ๒ ทางจันทรคติ เรียกว่าเดือนยี่ ตกในราวเดือนมกราคม.